Polskie Towarzystwo Ortodontyczne zaleca, by pierwszą wizytę ortodontyczną odbyć w wieku 2-3 lat, jednak nie później niż w 7 roku życia. Nie ma górnej granicy rozpoczęcia leczenia ortodontycznego. Nie należy zwlekać z wizytąu ortodonty w przypadku: asymetrii w rysach twarzy, nadmiernie wysuniętej lub cofniętej bródki, stłoczeń zębów, szpar między zębami, złych nawyków: obgryzanie paznokci, długopisów, ołówków, ssanie palca, smoczka.

Procedura zakładania aparatu ortodontycznego jest zupełnie bezbolesna i trwa około godziny. Po założeniu aparatu Pacjent jest dokładnie instruowany, jak dbać o higienę jamy ustnej w trakcie całego leczenia ortodontycznego. Przez pierwszych kilka dni Pacjent odczuwa dyskomfort podczas spożywania pokarmów, ale z każdym kolejnym dniem noszenie aparatu staje się coraz mniej odczuwalne. Wrażliwość zębów podczas całego okresu leczenia ortodontycznego jest sprawą indywidualną.

Czas trwania leczenia ortodontycznego zależy od wielu czynników, m.in.: od rodzaju i stopnia nasilenia wady, wieku Pacjenta, potencjału wzrostu, podatności biologicznej Pacjenta oraz przede wszystkim od jego współpracy z lekarzem. Średni czas leczenia trwa około 2,5 roku.

W czasie trwania leczenia ortodontycznego należy zrezygnować ze spożywania twardych pokarmów, w tym popcorn, orzechy, pestki, skórki od chleba, landrynki, ponieważ powstające między zębem a zamkiem naprężenie, może odkleić zamek, lub odcementować pierścienie, tym samym obniżając jakość leczenia.

Nie należy spożywać słodkich i kleistych pokarmów, typu toffi, krówki, które oklejając elementy aparatu mogą prowadzić do odwapnień na powierzchni szkliwa, czyli białych plam, próchnicy zębów, a także do stanów zapalnych dziąseł.

Zaleca się zrezygnowanie z gumy do żucia, która poza powyższymi skutkami ma również niekorzystny wpływ na stawy skroniowo żuchwowe.

Bezwzględnym przeciwwskazaniem do rozpoczęcia leczenia aparatem stałym jest aktywna choroba przyzębia, potocznie zwana paradontozą. Pacjent periodontologiczny, u którego choroba występuje w fazie remisji może być leczony aparatem stałym. U Pacjentów ze złą higieną jamy ustnej nie zaleca się leczenia aparatem stałym.

Podczas użytkowania aparatu stałego wymagana jest wzmożona dbałość o higienę jamy ustnej. Należy myć zęby po każdym posiłku pastą o zwiększonej zawartości fluoru. Można używać zarówno tradycyjnej szczoteczki do zębów, jak i elektrycznej lub sonicznej. Dodatkowo zaleca się używania irygatora do czyszczenia przestrzeni międzyzębowych. Wskazana jest również regularna wizyta u higienistki stomatologicznej celem usunięcia osadu nazębnego.

Efekt noszenia aparatu ortodontycznego zależy od wielu czynników. Nie można stwierdzić, że pacjent jest wyleczony z wady zgryzu do końca życia. Wiele czynników wpływa na nawrót wady. Mogą to być złe nawyki czyli parafunkcje lub dysfunkcje języka. W celu zwiększenia stabilności leczenia ortodontycznego, po leczeniu aktywnym prowadzone jest tzw. leczenie retencyjne, które jest równie ważne co leczenie aktywne.. Leczenie retencyjne najczęściej obejmuje: górny aparat zdejmowany oraz dolny stały retainer, przyklejony do powierzchni językowej sześciu dolnych zębów przednich. Okres retencji powinien być równy okresowi leczenia aktywnego.

Miniimplanty ortodontyczne są to niewielkich rozmiarów śrubki wykonane z tytanu,o średnicach od 1,2 do 2,2 mm oraz o długościach od 6 do 12 mm. Umieszcza się je między korzeniami zębów wyrostka zębodołowego, czyli kości, w której znajdują się zęby. Miniimplanty umieszczane są w znieczuleniu miejscowym, dzięki czemu zabieg jest całkowicie bezbolesny. Stosując miniimplanty leczenie ortodontyczne staje się dużo bardziej efektywne.